Turystyka ekstremalna

Od 1970 roku ten rodzaj turystyki grupuje najbardziej wyspecjalizowane formy działalności turystów. W społeczeństwach sytych, żyjących w betonowym i asfaltowym krajobrazie, ludzie zaczęli szukać możliwości wyżycia się w naturze i odreagowania stresów. Muszą tylko uwielbiać ryzyko i szaleństwo. Piechurzy podejmują próbę jednorazowego pokonania 100 km i więcej, kajakarze spływają z gór rwącymi potokami, kolarze forsują szczytami ścieżki górskie, narciarze wchodzą na nartach na wysokie szczyty, aby zjechać z nich po terenie przygodnym, po nietkniętej ratrakiem pokrywie śnieżnej.

Rafting

Coraz bardziej popularne, wśród młodych i nie tylko osób, staje się uprawianie sportów o podwyższonym ryzyku, zwanymi sportami ekstremalnymi. Są to dyscypliny sportowe, których uprawianie wymaga ponadprzeciętnych umiejętności, odwagi i ponoszenia dużego ryzyka, a także bardzo często stanowi zagrożenie życia. Do grupy sportów o podwyższonym ryzyku należą wszystkie dyscypliny sportowe uprawiane poza szlakami czy terenami do tego przeznaczonymi. Do sportów ekstremalnych zalicza się w szczególności: BASE jumping, speleologię, sporty lotnicze, kolarstwo górskie, motocross, jazdę na skuterach wodnych, wyścigi łódek motorowych, czy wspinaczkę wysokogórską. Ostatnio w Polsce coraz popularniejszy staje się parkour czyli pokonywanie przeszkód w efektywny sposób.

Spływ pontonowy rwącą górską rzeką, skok na linie, czy inne sporty ekstremalne wymagają nie lada odwagi. Istnieją jednak osoby, które bez tego typu doznań nie potrafią przeżyć, a co więcej czasem uprawianie tego rodzaju sportu nadaje sens ich życiu. Myślę, że może być to związane z tym, że jak się raz spróbuje, to potem trudno się od tego ekscytującego i podwyższającego poziom adrenaliny w organizmie sportu uwolnić.